Na het lijden van een dwarslaesie, kan je geliefde veel verschillende emoties doormaken. Dit soort letsel is levensveranderend en kan zelfs nog moeilijker te accepteren zijn als de omstandigheden zo traumatisch zijn.

Elk individu verwerkt zijn emoties en ervaringen op een andere manier, maar in het algemeen gaat elk individu door verschillende fasen tot acceptatie van de pathologie.

Soms worden deze fasen de vijf stadia van verdriet genoemd. Individuen doorlopen niet al deze fasen op dezelfde manier, maar gaan op een bepaald moment in hun leven door elke fase heen. Dit zijn de fasen in de meest typische chronologie.

Ontkenning

De eerste fase is meestal ontkenning. Tijdens deze fase kunnen veel emoties worden waargenomen. Sommige mensen zijn in de war of onrustig. Anderen weigeren te herkennen wat er is gebeurd. Ze luisteren mogelijk niet naar hun zorgteam. Ze handelen soms tegen de bevelen van artsen of lijken een totaal andere persoonlijkheid te hebben. Soms weigert de persoon om met vrienden en familie te praten en wil hij weg van anderen.

Woede

Woede kan samenvallen met ontkenning, of het kan in zijn eigen stadium gebeuren. Woede begint meestal als je geliefde begint te ontkennen, en zich realiseert wat er werkelijk is gebeurd. De mate van woede kan worden beïnvloed door de omstandigheden waarin ze dwarslaesie hebben opgelopen. Je dierbare kan boos zijn op de persoon die de verwonding heeft veroorzaakt, of ze het nu zelf zijn, een vriend, een familielid of een vreemdeling. De duur van deze fase kan afhangen van hoe traumatisch de gebeurtenis was, de omstandigheden en de verschillende herinneringen die verwerkt moeten worden.

Onderhandelen

Onderhandelen gebeurt meestal na de fase van woede. Tijdens het onderhandelingsstadium zou je geliefde onderhandelen met zichzelf om terug te gaan naar de manier waarop de dingen waren. Ze kunnen beweren dat ze alles zouden doen. Sommige beweringen kunnen onrealistisch zijn. Ze hopen terug in de tijd te kunnen gaan en een ‘beter mens’ te kunnen zijn, alsof de verwonding een soort van straf is. Anderen praten misschien over dingen waarvan ze denken dat ze ze nu kunnen doen, zoals hard werken voor revalidatie, gezonder eten of nieuwe therapieën proberen. Sommigen kunnen religieuze rituelen gebruiken.

Depressie

Na woede en onderhandelen kan je geliefde een periode van depressie doormaken. Ze beginnen te voelen dat hun leven niet de moeite waard is om te leven of ze beginnen te denken dat dingen nooit meer goed zullen zijn. De meeste mensen komen terecht in de fase van depressie en sommigen kunnen baat hebben bij counseling of medicatie om hen tijdens deze fase te helpen. Andere methoden kunnen effectief zijn, zoals het lezen van gespecialiseerde tijdschriften of het oefenen van positief denken.

De depressiefase is een normale stap in het acceptatieproces, maar het is belangrijk er niet langer over na te denken. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat jouw geliefde tijdens deze fase veilig en ondersteund is.

Acceptatie

De laatste stap in dit proces is acceptatie. Acceptatie is niet het einde van de weg; het is meer het begin. Je geliefde heeft nu geaccepteerd dat hij niets kan veranderen aan wat er gebeurd is. Hij begint zijn manier van denken te veranderen, van “het is nutteloos om door te gaan” tot “hoe kan ik er het meeste uithalen?”.

In deze fase kan hij klaar zijn om verder te gaan en kan hij beginnen met revalidatie, zoeken naar oplossingen die geschikt zijn voor invalide mensen, of lid worden van steungroepen.

Het is belangrijk voor jou, als verzorger, om te weten dat al deze stappen normaal en te verwachten zijn. Ondersteun jouw geliefde gedurende dit hele proces. Help hem of haar concreet, wees bijvoorbeeld aanwezig bij doktersafspraken. Help hem om verder te gaan op de weg van acceptatie.